Un buen comienzo.

Dag 10 in Guatemala. Ook hier vliegt de tijd, en het tweede land van onze reis bevalt tot nu toe prima. Nadat we de stempels in onze paspoorten hadden gekregen bij de grens, dolgelukkig en een tikkeltje flabbergasted de eerste kilometers Guatemala in reden, maakten we al direct kennis met de prachtige natuur die dit land te bieden heeft. We reden door valleien en berggebieden met de mooiste vergezichten. Een heerlijke binnenkomer! ’s Avonds kwamen we laat in Panajachel aan. We hadden nog geen hotel geboekt, want de kans was aanzienlijk dat dit uit zou lopen op een “no show” en die gok wilden we dan weer niet wagen. Gelukkig is Panajachel niet groot en vonden we een plek om te slapen. Heerlijk, uitrusten en bijkomen van de lange dag.

De volgende ochtend werden we wakker met een heerlijke zonneschijn en, jawel, een Spaans en Engels sprekende papegaai. Na een babbeltje met meneer de papagaai en wat videotelefoontjes met het thuisfront werd het tijd om “het mooiste meer van de wereld” te gaan bekijken: Lago Atitlán. Vanaf Panajachel heb je niet alleen prachtig uitzicht op het meer, maar ook op de omliggende vulkanen die dit gebied rijk is. Het meer Atitlán is een kratermeer op 1500 m hoogte en omringd door 3 vulkanen en 12 dorpen, de vulkaan Atitlán, Tolimán en San Pedro. De 12 dorpen zijn vernoemd naar de 12 apostelen. Wat een meer, wat een vergezicht en uitzicht. Dit verveelt niet, en vast ook niet na 3 weken.

Met een kleine boot, un lancho, naar San Pedro.

Allemaal leuk die omgeving, maar we zijn hier met een doel, Spaans leren dus werk aan de winkel. Met een kleine boot maken we de overtocht naar San Pedro, een van de grootste dorpen aan de overkant van het meer. Hier wonen ongeveer 18.000 mensen en schijnt een gezellig centrum te hebben met cafés, barretjes en restaurants. Wederom een bijzaak, de kern ligt bij de studie. We melden ons bij aankomst bij de school, die tegen het meer aan ligt. Na een korte rondleiding, de school is klein maar ligt op een waanzinnige locatie, komt Julio, de vader van het gastgezin, ons halen. We lopen in 5 minuten naar het huis. In die 5 minuten wordt onze conditie op de proef gesteld, daar San Pedro tegen de vulkaan opgebouwd is en vrij veel stijle wegen kent. Hup, tas op de rug en laat die spieren maar werken. We worden hartelijk verwelkomd door moeder Vila en zonen Selvin en Juan van 14 en 10 jaar oud. Een warm welkom en alles is netjes verzorgd. Vervolgens worden we naar onze kamer gebracht waar we de komende drie weken zullen wonen. En wat een genot, de kamer op de 2e verdieping heeft een prachtig uitzicht op het meer!

Wát een uitzicht!

En toen was het zover, tijd voor onze Spaanse lessen. Elke dag hebben we les van 8.00 – 12.00 uur en onverwacht heel luxe, één-op-één privé les. En dat maakt dat we ontzettend veel leren. Ieder op z’n eigen tempo en aandacht voor wat er nodig is. Vooral spreken, woordenschat en grammatica vinden we belangrijk en daar zullen we ons dan ook op gaan focussen. En wat we geleerd hebben kunnen we thuis gelijk weer toepassen, want daar spreekt men nauwelijks of slechts een woordje Engels. Des te leerzamer voor ons! En ook hier ervaren we de behulpzaamheid en het geduld van de mensen, als we het even niet weten of snappen zijn ze allemaal bereid het rustig te herhalen of even uit te leggen. Nog even en we klinken als echte locals…

De Spaanse school, met op een paar meter afstand Lago Atitlán.
Elke dag wordt de was gedaan. Gewoon met de hand, in het water van het meer.

We treffen het met dit gastgezin. Lieve mensen met een groot hart, behulpzaamheid en een hoop gastvrijheid. Zo spelen we samen spelletjes en leren wij weer nieuwe woorden, speelt Gerben met Selvin op de piano en gaan we ’s avonds samen gezellig een rondje lopen door het centrum en het bijbehorende park. In het parkje kan tikkeltje niet ontbreken dus rennen we met z’n vieren achter elkaar door het park. Totdat Gerben over een muurtje springt, niet ziet dat daar een trap achter zit en z’n teen flink stoot, met een zeer pijnlijke en bijna gelijk dikke en blauwe teen tot gevolg. Dat kan er ook nog wel bij. Gebroken of goed gekneusd, we wachten eerste even af hoe het gaat. Het herstel gaat langzaam en Gerben mist twee lessen Spaans de dagen daarna, balen! Maar gelukkig gaat het vanaf vrijdag een stuk beter en kan hij zelfs zaterdags een les Spaans inhalen dankzij zijn flexibele maestra. Lopen gaat elke dag beter, dus naast Covid is nu ook een gekneusde teen afgestreept op zijn bucketlist.

Samen muziek maken. Van klassiek tot Guatemalaanse gospel.

Toch merken we dat het ook heel vermoeiend is. Veel nadenken, een hoop nieuwe woorden leren, het maken van huiswerk en alle nieuwe indrukken maken dat we als brave burgers vroeg in bed liggen. Maar allemaal prima, elke dag gaan we erop vooruit en leren we meer. En waar we kunnen proberen we de omgeving te ontdekken. Met de boot kom je heel gemakkelijk in andere dorpen en kunnen we daar wat sfeer proeven. Eerste op de lijst is San Marco. Dichtbij en leuk voor een paar uurtjes, zodat Gerben het met zijn teen goed kan volhouden. Een klein dorpje waar weinig te doen is, maar een prachtig uitzicht op de 3 vulkanen heeft. Én we krijgen een mooie zonsondergang cadeau. Er valt nog genoeg te ontdekken in deze omgeving, de komende weken vermaken we ons nog wel!

Deel het Verhaal.

Meer blogs.

La recta final

Het eerste kwartaal van 2022 nadert z’n einde al weer, zonder dat we een blog hadden geschreven. Niet dat er niets is gebeurd de afgelopen

Lees Verder.

Te ayudo

Zodra ik de supermarkt binnen ga begint de ellende. Laurine heeft me een lijstje gestuurd met boodschappen die ik moet doen in een supermarkt in

Lees Verder.

Somos familia

“Tu eres mi papi y tu eres mi mami, y yo la hija. Somos una familia”. Hangend aan onze schouders en met een glimlach van

Lees Verder.
Sunset over Honduras

Reflexiones políticas

In Nederland was het afgelopen week tijd voor de Algemene Politieke Beschouwingen (APB). Het politieke circus draaide op volle toeren, alvorens de luikjes weer dicht

Lees Verder.

Vacaciones

Tijdens je reis op vakantie. Zeker, ook dat hebben we hier. Een maand geleden was het dan zover. Na 5 keer verplaatsen stond de datum

Lees Verder.

Continuamos…

Inmiddels zijn we ongeveer 240 dagen onderweg en wonen we ruim 5 maanden op de ranch van NPH Honduras. Het schrijven van de blog is

Lees Verder.

18 reacties

  1. Lieve Gerben en Laurine,
    In wat een kleurrijke wereld zijn jullie beland! Wat een mooie natuur en wat een lieve mensen bij wie je zo invoegt en welkom bent! En geen wonder dat jullie ’s avonds moe zijn! Sterkte met alles en fijn dat jullie zo genieten!

  2. Dank voor jullie update. Wat een fraaie verhalen en indrukken. En het leest zo lekker! Ben benieuwd naar het vervolg en hoe jullie de Kerstdagen daar zullen ervaren. Hartelijke groet vanuit het wat vlakke maar ook zo mooie Nederland!

    1. Ha pap en mam! Wij zijn ook benieuwd naar kerst. Tot nu toe worden we al weken overspoeld met knipperende kerstlampjes en de welbekende kerstliederen. We zullen eens zien wat we meemaken als het echt kerst is!

    1. Dank je Margreet! Het is echt een fijne school, aardige en flexibele leerkrachten en alles is goed geregeld. Zeker één om aan te bevelen. Insgelijks, goede en fijne dagen!

  3. Wat een bekende omgeving. Super mooi daar. En een mooie rustige omgeving om Spaans te leren. Succes (of sterkte met al die verschillende verleden tijd vormen 😛)

  4. Gerben en Laurine, wat een mooi verslag en wat een prachtig land. Lieve gastvrije mensen. Mooi om in zo’n andere cultuur te leven. Kunnen we van leren.
    Goede kerst!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *